Rouwen is een periode van diepe droefheid. Dingen die jou vooraf interesseerden, interesseren je niet meer. Als de mensen om je heen vreugde of pijn voelen, dan ben jij gevoelloos of neutraal. Je leeft meer in je eigen, innerlijke wereld. Je neemt niet meer echt bewust aan het leven deel en voelt je vervreemd van de wereld.

Je verlangt naar... en soms weet je ook dat niet eens.

Tranen begeleiden je dagelijks totdat je in je rouw op een punt komt waarop je denkt:

Dit verdriet moet toch ergens goed voor zijn?

Het moet toch meer kunnen betekenen dan een uiting van gemis, pijn, eenzaamheid of boosheid?

Dan ben je er klaar voor om zin aan je verdriet te gaan geven.

Dat klinkt mooi maar zal niet makkelijk blijken te zijn.

Rouwverwerking

Bewust rouwen brengt je in een dieper contact met jezelf. Het laat je nadenken over wat jij belangrijk vindt in je leven: je bent niet meer wie je dacht dat je was.

Je rouwt om het overlijden van je dierbare en je rouwt ook om al het andere wat met dat verlies is verdwenen. En dat kan veel zijn zoals het verlies van vertrouwde gewoonten en emoties, het verlies van je plaats in de familie, je sociale netwerk en de maatschappij.

Je lichaam en je geest moeten verwerken dat je dierbare niet langer in fysieke vorm bij je is. De lichamelijke relatie die jullie hadden is in een geestelijke veranderd. Het kost tijd om dat echt tot je door te laten dringen.

Je onmacht, en misschien zelfs ook wel onwil, om hiermee om te gaan komt vaak in verdriet naar buiten.

Wat verdriet met je hersenen doet

Als je je verdriet inhoudt, kan het een uitweg gaan zoeken in irritatie, een slecht humeur of je snel aan alles en iedereen ergeren. Het komt dus in een andere vorm tot uiting in je denken en je gedrag.

Een negatieve emotie, zoals bedroefd zijn, is afkomstig uit je rechter hersenhelft. Zo'n emotie reist vanuit je hersenen door je lichaam en veroorzaakt fysieke klachten. De klachten die jij dan voelt, uiten zich weer in je gedrag.

Het is daarom verstandig om stil te staan bij wat je voelt en waarom. Als je dat niet doet, kun je in een vicieuze cirkel verstrikt raken want een negatief lichamelijk gevoel bezorgt jou ook weer een negatieve emotie zoals verdriet.

Dat is de samenhang tussen emotie, gevoelens, gedachten, gedrag en je gezondheid. Je bewust zijn van een emotie als bedroefd zijn is een eerste stap naar een positiever rouwproces.

Hoe kan jouw verdriet zin krijgen

Je begrijpt waarschijnlijk wel, en dat zul je ook hebben ervaren, dat huilen opluchting geeft. Maar je zult ook hebben ervaren dat die opluchting in rouw vaak van korte duur is. Een volgende tranenstroom staat meestal alweer klaar.

Verdriet bewijst aan jou dat je van je overleden dierbare houdt en deze mist in je leven. Tranen tonen de buitenwereld dat je met emoties worstelt.

Probeer aanwezig te zijn in je verdriet: voel wat je voelt, wat er door je heen gaat, waar je precies zo verdrietig over bent. Let dan eens op of dat vaker over dezelfde  gedachten en opvattingen gaat. Als je op die manier bewust met je verdriet aan de gang gaat, kun je proberen die opvattingen en gedachten in meer positieve en reële  te veranderen.

Je kunt verdriet als een soort verbinding tussen je innerlijke en de buitenwereld zien. Het helpt je van de ene naar de andere fase in je leven te gaan.

Als je bij je verdriet blijft, verandert je kijk op het leven en verander jij zelf. Het kan een diepere waarheid over jezelf naar boven halen.

In de opluchting en ontspanning na een huilbui zie je ook wat er nog wel is in je veranderde leven.

Huilen herprogrammeert je hersenen waardoor andere mogelijkheden in je op kunnen komen.

Het toelaten van verdriet kan je helpen om andere perspectieven en overtuigingen te zien. 

Het uiten van verdriet werkt transformerend. Je krijgt meer inzicht in je leven.

Dit alles gebeurt niet van het ene op het andere moment. Rouwen heeft tijd nodig, voor de een meer dan voor de ander.

Op een bepaald moment zul je perioden van rust ervaren. Je verdriet heeft ruimte in jezelf vrijgemaakt. Je kunt oproepen wat je wilt zien en het zal je getoond worden.

Je gaat zien dat jouw confrontatie met al dat verdriet niet voor niets is geweest: het hoorde in je rouwproces, het moest eruit. Het heeft jou getransformeerd tot wie je nu bent.

Het heeft je geholpen om je veranderde leven op gang te krijgen met het verlies van je dierbare altijd bij je. 

Dan merk je dat je verdriet zin heeft gekregen.

Als je verdriet minder is geworden of zelfs vaker is opgehouden, hoef je je niet schuldig te voelen: je hebt de overgang naar een nieuwe fase in je leven gemaakt.

Op een onbewust niveau heb je geaccepteerd dat jouw dierbare er niet meer is.

Je bent de deur van verdriet doorgegaan en die blijft altijd op een kier staan...

Klik op de button voor je reactie: