Even geen gevoelens van verdriet, boosheid, schuld, eenzaamheid of angst.

In je rouw wil je je niet zo voelen zoals je je op sommige momenten voelt. Je wilt niet hebben meegemaakt wat je juist wel hebt ervaren.

Zodra je je dit realiseert, kun je proberen om anders in je rouw te gaan staan. Dit verlangen komt meestal voort uit een moment van bewustwording.

Wat kun je doen

- Je zult zelf merken dat je in je rouwproces met stemmingswisselingen te maken hebt. De ene keer voel je je verdrietig, boos of schuldig en op andere momenten ben je eenzaam of angstig. Dit is normaal: het hoort bij je rouwproces. Om hier meer greep op te krijgen kun je proberen om op je gevoelens te gaan letten en ze ieder een kleur te geven.

Je bent bijvoorbeeld erg boos en de kleur rood komt in je gedachten. Als je op deze manier alles wat er door je heengaat een kleur geeft, zul je gaan merken dat rouw niet zwart/wit is maar vele kleurnuances heeft. Je gaat dan zien dat er ook mooie, zachte kleuren van bijvoorbeeld dankbaarheid en liefde tussen zitten. Dit geeft je hoop en de moed om verder te gaan.

- Probeer te gaan lezen over de dood, over leven na de dood en bijna-doodervaringen. Auteurs die over dergelijke thema's hebben geschreven zijn o.a. Kenneth Ring, Pim van Lommel, Eben Alexander, Elisabeth Kübler-Ross, Steven Laureys, Hans Stolp, Rudolf Steiner, Thea Terlouw en Han Kuik Titus Rivas.

Luister en kijk naar mediums en lees hun boeken. Je hoeft er niet in te geloven maar het kan je troost geven. Bekende mediums zijn o.a. Suzanne Giesemann, Laura Lynn Jackson en Theresa Caputo.

- Lees over andere volken en culturen in andere tijden: hoe gingen zij met dood en leven om?

De Kelten bijvoorbeeld beginnen hun jaar met Samhain op 1 november. Het licht en het leven trekken zich dan terug en zo voelen ze zich dichtbij hun doden en zijn ze zich tegelijkertijd van hun eigen sterfelijkheid bewust. Rond die datum voelt voor de Kelten de dood nabij. Het bewustzijn is op dat moment helderder en de sluier tussen  beide werelden komt in beweging. In stilte luisteren ze of ze kunnen communiceren met hun voorouders en hun wijsheid kunnen horen. Op 1 november zijn voor de Kelten de wegen naar het verleden en naar de toekomst, die anders altijd gesloten zijn, heel even toegankelijk. Die dag praten ze veel met elkaar en vertellen ze elkaar verhalen.

- Ga zingen: zomaar een paar klanken die spontaan in je opkomen. Je hoeft niet eens woorden te gebruiken. Zingen maakt de onbewuste verbinding tussen je stembanden, middenrif, zenuwstelsel en hartslag. Een eventuele blokkade of verkramping in je middenrif kan daardoor verdwijnen. Zingen kan je raken en je troost geven. Klanken hebben een uitwerking op je gevoel.

- Lees eens welke opvattingen bekende mensen in het verleden over leven en dood hadden en laat je gedachten erover los. Andere gedachten veroorzaken weer andere gevoelens.

Pythagoras bijvoorbeeld vreesde niet zijn leven te verliezen want hij zag de dood slechts als een verandering van woning terwijl Mahatma Gandhi sterven beschouwde als het oversteken van een rivier waarbij je een oever voorgoed verlaat.

Thomas Mann was ervan overtuigd dat de banden van liefde door de dood niet worden verbroken en Franz Kafka beweerde dat je de zon langzaam onder ziet gaan en toch schrikt als het plotseling donker is.

Een uitspraak die troost geeft komt van Aurelius Augustinus: onze doden zijn niet afwezig, alleen onzichtbaar. Ze kijken met hun ogen vol licht in onze ogen vol verdriet.

Lao Tse was van mening dat de doden maar voor een kort ogenblik van ons weg zijn en niet ver weg. Als wij zelf sterven, komen wij bij hen en zullen wij ons afvragen waarom we hebben gehuild.

- Zoek de stilte op

Trek je terug om te reflecteren over de zin van je leven: wie ben je nu zonder je overleden dierbare en hoe gaat je leven verder?

Je opvattingen over het leven zijn door elkaar geschud. Oude, vertrouwde antwoorden en overtuigingen voldoen niet meer en er zijn nog geen nieuwe. Toch is het stellen van existentiële vragen belangrijk voor je toekomst. Voor dergelijke momenten van bezinning heb je rust en stilte nodig, weg van de dagelijkse hectiek.

Je innerlijke balans is uit evenwicht. Je moet je innerlijke stem, jezelf, terugvinden om vervolgens weer een plek in het leven te vinden. Ook moet je je lichaam weer gaan voelen, voelen dat je leeft en dat je recht hebt op een leven.

Laat gedachten over vergankelijkheid, dood en leven door je heengaan. Voel wat ze met je doen en hoe je er nu over denkt.

Uiteindelijk zul je dat stukje onvergankelijkheid, de ziel, vinden en dat geeft je troost.

Niet alles is weg.

Er is altijd nog iets... en dat weet je want dat voel je diep van binnen.

Tijd heelt niet alle wonden maar je leert wel om met het onbegrijpelijke te leven.

Degene die er altijd voor je was, is er niet meer en je hoort die stem niet meer.

Maar de herinneringen blijven. Wees dankbaar voor al die mooie momenten die jullie met elkaar hebben gedeeld.

Klik op de button voor je reactie: