Als je het eerste jaar maar hebt gehad...

De kans is groot dat jij dit in jouw rouwperiode ook hebt gehoord.

Alsof na dat eerste jaar alles weer oké is.

Het eerste jaar in rouw

Die eerste twaalf maanden na het overlijden van je dierbare zijn inderdaad erg zwaar. Je hebt veel te regelen en te verwerken. Vaak gebeurt dit op de automatische piloot: je bent eigenlijk niet honderd procent aanwezig. Je leeft in een waas, in een droom of zelfs in een nachtmerrie. Op die manier beleef je ook de speciale dagen zoals verjaardagen, feestdagen, Vader- en Moederdag en de wisseling van de seizoenen.

Na een jaar hoor je dan: "Je hebt tenminste dat eerste jaar achter de rug.'

Dat zal dan wel, denk je misschien. Alsof de duur van je rouwproces een datum heeft.

Het tweede jaar in je rouwproces

En dan zit je in het tweede jaar zonder je overleden dierbare. Kijk er niet raar van op als het rouwen je dan nog zwaarder valt. In dat tweede jaar begin je als het ware wakker te worden: je hebt het inderdaad meegemaakt en je overleden dierbare zal er nooit meer zijn. 

Deze bewustwording confronteert je met de leegte, de eenzaamheid en de zinloosheid van je veranderde leven.

Hoe moet je nu verder en wil je nog wel verder zonder je overleden dierbare? 

Gedachten als voorgoed weg en nooit meer samen gaan door je hoofd. Het verdriet slaat nu nog veel harder toe. Al die gevoelens en emoties van het eerste jaar, die jij dacht grotendeels te hebben verwerkt, komen in volle hevigheid op.

Ook dit hoort bij jouw rouwproces.

Als je nare dingen meemaakt, denk je misschien: 'Gelukkig hoef jij dit niet meer mee te maken'.  Tegelijkertijd kun je ook denken: 'Ik wou dat ik dit samen met jou kon meemaken en niet alleen.'

Wat gebeurt er met jou?

In de tweede twaalf maanden van je rouwperiode voel je vaak een innerlijke tweestrijd:

- Je denkt het ergste wel te hebben gehad maar de emoties overspoelen je opnieuw

- Je wilt het verlies gaan accepteren maar je wilt ook je overleden dierbare niet loslaten en juist bij je houden

- Je wilt maar je wilt ook niet

- Je zoekt maar degene die je zoekt zal nooit meer fysiek in je leven aanwezig zijn

Je vecht met en tegen je veranderde realiteit. Je begrijpt jezelf niet meer want je dacht juist het ergste wel te hebben gehad. Je gevoelens en emoties lijken nog intenser dan in het eerste jaar.

Wat kun je doen in je tweede rouwjaar?

Je omgeving verwacht na een jaar dat je er toch wel grotendeels doorheen bent. Deze houding van de buitenwereld kan jou in jezelf doen terugtrekken: je houdt je verdriet, boosheid, verwarring over je leven liever in jezelf. Vaak schaam je je om er nog over te praten.

Doe dat niet. Dit kan negatieve effecten op je mentale en fysieke gesteldheid hebben. Zoek iemand die je kunt vertrouwen en vraag of diegene ook nu, een tijd na het verlies, toch wil aanhoren waar jij mee worstelt.

Heb je geen vertrouwenspersoon in je leven, ga dan schrijven. Uit in ieder geval je gevoelens en emoties. Krop ze niet op.

Zelfreflectie en zelfzorg zijn ook in deze periode van wezenlijk belang want ook dit is weer een fase waar jij doorheen moet. Als je dagelijks tijd neemt om je echt bewust te worden wat je nu, in je tweede jaar van rouw, doormaakt, zul je langzaam jouw rouwproces gaan zien en vooral begrijpen. 

Dit hoef je niet alleen te doen.

In kleine stapjes kun je weer zingeving in je veranderde leven gaan vinden.

En dat tweede jaar wordt vanzelf een derde jaar...

Klik op de button voor je reactie: